
کریدورهای بین المللی حمل و نقل در پی توافق کشورهای مختلف با یکدیگر جهت کاهش مسیر های حمل و نقل ایجاد می گردد . از نظر اقتصادی به دلیل تاثیر مستقیم کردیورها در کاهش هزینه و زمان برای حمل ونقل بسیار حائز اهمیت می باشند.
از طرفی کشورهای در حال توسعه محصور در خشکی (LLDC) در موقعیت دشواری قرار دارند، زیرا واردات و صادرات آنها برای رسیدن به بنادر دریایی باید از طریق کشورهای ساحلی همسایه عبور کند. نداشتن بندرهای دریایی خود به این معنی است که آنها به طور کامل کنترل دروازه های خود را به تجارت جهانی ندارند.
بنابراین کشورها همیشه درصدد طراحی کردیورهای جدید برای دسترسی سریعتر به منابع انرژی و کالاهای مورد نیاز جامعه خود هستند و بعضی از کشورها به دلیل موقعیت جغرافیایی خود نقش بسزایی در توسعه زنجیره تامین بین المللی ایفا می کند.

کلید ما، شماره یک، همیشه استخدام افراد بسیار باهوش بوده است.
مهدی ذوالفقاری
کریدورهای حمل و نقل شبکه های حمل و نقل هماهنگی هستند که چنین دسترسی را امکان پذیر می کنند و می توانند ترانزیت سریع تر، روان تر و کارآمدتر را تسهیل کرده و اتصال منطقه ای را تقویت کنند. رویکرد کریدور به طور فزاینده ای در سطح جهانی برای ارائه مسیرهای حمل و نقل و لجستیک تعیین شده و کارآمد بین همسایگان محصور در خشکی و ساحلی آنها مورد استفاده قرار می گیرد.
نیاز به افزایش آگاهی از تجربیات عملی کشورها در توسعه و مدیریت کریدور حمل و نقل می باشد . کریدورهای حمل و نقل در آفریقا، آسیا، اروپا و آمریکای جنوبی بر اساس رفع نیاز کشورهای محصور در خشکی ایجاد شده اند، که ساختارهای حاکمیتی و سیستم های مدیریتی آنها برای بهبود روند ترانزیت باید بررسی شود .
جغرافیای ایران و موقعیت ژئوپلیتیکی آن، اهمیت ویژه ای به کشور به لحاظ ترانزیت بار در اقتصاد جهانی بخشیده است. شبکه های ارتباطی ریلی، جاده ای و هوایی ایران، پتانسیل های ارزشمند و یک فرصت استثنایی و بی نظیر اقتصادی و تجاری برای کشور محسوب می شوند.

